Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΄΄ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ΄΄ ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ Οι κυνηγοί που... μήνυσαν τη χούντα!

Τα ονόματά – και η πράξη τους - τους ποτέ δεν γράφτηκαν, ποτέ δεν έγιναν γνωστά, ποτέ δεν βρήκαν χώρο στα πολυσέλιδα αφιερώματα της μεταπολιτευτικής περιόδου για την 21^η Απριλίου και τα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν…
Δημήτριος Συρρής, Σωτήρης Ζιάγας, Αρσένης Αρσενάκης, Λάζαρος Στάλιος και Κλέωνας Τζήμος.
Αυτά ήταν τα μέλη μιας παρέας κυνηγών που το Σεπτέμβρη του 1971 σε ένα χωράφι του Κιλκίς δεν δίστασαν να ΄΄συγκρουστούν΄΄ και να μηνύσουν για λαθροθηρία…σημαίνοντα στελέχη της πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ που κυβερνούσε τότε τη χώρα, μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών.
Απλοί καθημερινοί άνθρωποι ήταν, σαν χιλιάδες άλλους που η ζωή τους και οι πράξεις τους δεν καθόρισαν τα γυρίσματα της ιστορίας, δεν μετέβαλαν τις συνέπειες της, δεν κατηύθυναν ή δεν ανέτρεψαν ποτέ την αμείλικτη ροή της …
Απλοί καθημερινοί άνθρωποι, χωρίς πρωταγωνιστικό ρόλο στα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα μιας πέτρινης εποχής ήταν εκείνοι οι πέντε κυνηγοί, που ένα απομεσήμερο του 1971 το έφεραν έτσι οι στιγμές, ώστε να έρθουν αντιμέτωποι με το χρέος τους.
Και τότε, αυτό που μέτρησε ήταν το ισχυρό περίσσευμα προσωπικής αξιοπρέπειας και παλικαριάς, που κυρίως στους απλούς καθημερινούς ανθρώπους ΄΄ενδημεί΄΄΄ και όταν το προστάξουν οι ΚΑΙΡΟΊ εκδηλώνεται!
Από εκείνη τη θαρραλέα παρέα των ΄΄πέντε΄΄, σήμερα βρίσκεται εν ζωή μόνο ο οδοντίατρος Δημήτρης Συρρής, επίτιμος πρόεδρος της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης.
Ο ίδιος δεν μιλάει πολύ για τα γεγονότα του τότε, γιατί απεχθάνεται τις δια του τύπου φιλοφρονήσεις και ΄΄ηρωοποιήσεις΄΄….
Ωστόσο, με τα στοιχεία της δικογραφίας που είχε σχηματισθεί πριν από 40 ολόκληρα χρόνια και με κάποιες διευκρινήσεις που ο κ Συρρής δεν μας αρνήθηκε, δεν είναι δύσκολο να ανασυνθέσει κανείς τα γεγονότα που έφεραν τους ΄΄πέντε΄΄ αντιμέτωπους με τις κραταιές οικογένειες…Παπαδόπουλου και Ανδρουτσόπουλου που εν πολλοίς διαφέντευαν τότε τις τύχες της χώρας.
…………………………………………………………
Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1971, η παρέα των κυνηγών χωρισμένη σε δυο αυτοκίνητα ξεκινάει από τη Θεσσαλονίκη για την Κάτω Ποταμιά του νομού Κιλκίς, ΄΄δια κυνήγιον τρυγώνων και ορτύγων΄΄ όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη μηνυτήριο αναφορά.
Μαζί με την συντροφιά των πέντε κυνηγών βρίσκεται και ο 15χρονος γιος του Κ. Τζήμου, Κωσταντίνος.

Ο Σωτήρης Σιάγας ήταν εκείνη την εποχή Πρόεδρος της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Βορείου Ελλάδος, ένας πραγματικός ευπατρίδης με ιδιαίτερα ισχυρή αίσθηση καθήκοντος

Χωρίς φυσικά η παρέα να το ξέρει, για κυνήγι την ίδια ημέρα στην ίδια περιοχή έχουν επίσης ξεκινήσει ο Ταξίαρχος Κώστας Παπαδόπουλος (αδελφός του γνωστού Γ. Παπαδόπουλου) και ο δικηγόρος Βασίλειος Ανδρουτσόπουλος (αδελφός του τότε…Πρωθυπουργού της χώρας).
Είναι η εποχή που ο νόμος της Ε.Σ.Α. βασιλεύει εις άπασα την επικράτεια, και φυσικά οι κ Ανδρουτσόπουλος και Παπαδόπουλος συνοδεύονται από αυτοκίνητα του δασαρχείου και της νομαρχίας που μαζί με τοπικούς ΄΄παρατρεχάμενους΄΄ κάνουν ότι είναι δυνατόν για να εξασφαλίσουν αποδοτικό κυνήγι στους υψηλούς επισκέπτες.
Ο δικηγόρος Β. Ανδρουτσόπουλος μάλιστα, είχε…τοποθετηθεί από τις αρχές της χούντας και ως ΄΄ισόβιο΄΄ μέλος του Δ.Σ. της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ελλάδος.
Η παρέα των πέντε κυνηγών από τη Θεσσαλονίκη και… η κουστωδία που πλαισίωνε τους Ανδρουτσόπουλο και Παπαδόπουλο, ήταν μοιραίο να συναντηθούν στις 2.30΄το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ΄΄εις θέσιν κειμένην 3 χιλιόμετρα περίπου Νοτιοανατολικώς του χωρίου Κάτω Ποταμιά΄΄.
Μόνο που οι Παπαδόπουλος και Ανδρουτσόπουλος είχαν εισβάλει σε μόνιμο καταφύγιο θηραμάτων και, υπό την απόλυτη ΄΄προστασία΄΄ και συνοδεία των δασικών αρχών, στην κυριολεξία…εξόντωναν τις πεδινές πέρδικες και τους λαγούς που συναντούσαν.
Αυτά που γίνονταν μπροστά στα μάτια τους, ήταν πολύ βαριά για να γίνουν ανεκτά από τους Θεσσαλονικείς κυνηγούς, έστω κι αν από πολύ νωρίς κατάλαβαν ότι απέναντι τους είχαν τον αδελφό του Πρωθυπουργού που είχε εγκαταστήσει η στρατιωτική χούντα των Αθηνών.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Β. Ελλάδος Σ. Σιάγας άρχισε να ζητάει εξηγήσεις από τον Ανδρουτσόπουλο, ο οποίος απειλούσε θεούς και δαίμονες συνεπικουρούμενος από τους υπαλλήλους του δασαρχείου και της νομαρχίας που τον συνόδευαν εντός του καταφυγίου.
Σε μια χώρα που το ΄΄ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε΄΄ επιβιώνει ακόμα και σήμερα, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως θα το χρησιμοποιούσε κάποιος ο οποίος πραγματικά είχε την εξουσία τα χρόνια της επταετίας…
Η αντιπαράθεση των δυο ομάδων κλιμακώθηκε επικίνδυνα, όταν ο Δ. Συρρής σκαρφαλώνει σε ένα από τα τζιπ της συνοδείας και ανοίγει έναν σάκκο, αποκαλύπτοντας μια…εκατόμβη από νεκρές πεδινές πέρδικες.
Για να σκαρφαλώσει όμως πάνω στο λαντ – ρόβερ, χρειάστηκε να σπρώξει και να παραμερίσει βίαια ένα άτομο που τον εμπόδιζε.
Λίγες ώρες αργότερα έμαθε ότι, επρόκειτο… για τον ταξίαρχο Κ. Παπαδόπουλο αδελφό του Γεωργίου!
(Ο κ Συρρής πάντως θυμάται σήμερα ότι ο Κ. Παπαδόπουλος κράτησε πολύ χαμηλούς τόνους στην αντιπαράθεση, εν αντιθέσει με τον Ανδρουτσόπουλο που έβριζε και απειλούσε συνεχώς).
Μέχρι και όπλο σηκώθηκε απειλητικά από μέλος της συνοδείας των δυο υψηλών προσώπων, αλλά ευτυχώς δεν έγινε χρήση του ύστερα από επέμβαση των ψυχραιμότερων.
Οι ΄΄λαθροθήρες΄΄ και η συνοδεία τους φυσικά, τελικά διέφυγαν…Τα ΄΄όργανα της τάξης΄΄ που θα μπορούσαν να τους συλλάβουν, είχαν άλλη αποστολή: να τους συνοδεύουν, να τους προστατεύουν και να τους εξυπηρετούν στη διαρκή κατάλυση θεσμών και νόμων.
Εδώ είχε καταλυθεί η δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε, σιγά μη γινόταν θέμα για… 60 ΄΄παλιοπέρδικες΄΄ και μερικούς λαγούς που θηρεύτηκαν σε απαγορευμένο τόπο και χρόνο!
Μόνο που η παρέα της Θεσσαλονίκης δεν το είδε ακριβώς έτσι, ίσως γιατί οι άνθρωποι που την αποτελούσαν είχαν μπόλικο φιλότιμο, πείσμα και τσαγανό για να μπορούν …να ΄΄θυμώνουν΄΄ ακόμα και με εκείνους που βρίσκονταν ψηλά!
Στις 2 Οκτωβρίου υπέβαλαν τη μήνυσή τους για την πράξη της λαθροθηρίας…
Την υπέγραφε ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας ο Σ. Σιάγας και τη συνυπέγραφαν ως μάρτυρες όλοι οι άλλοι της παρέας, ακόμα…. και ο μικρός Κωσταντίνος.
Το κλίμα των ημερών που προηγήθηκαν και επακολούθησαν της μηνύσεως, δεν είναι δύσκολο να το υποψιαστεί κανείς: Νομάρχες, στρατηγοί και άλλοι, προσπαθούν πότε με το καλό και πότε με το άγριο να πείσουν τον Σιάγα να την αποσύρει.
Στα αυτιά της παρέας φτάνουν διάφορες ΄΄πληροφορίες΄΄ που θέλουν τον Ανδρουτσόπουλο να…επιθυμεί να τους στείλει την ΕΣΑ και τον Παπαδόπουλο να λέει όχι. Αλήθεια ή όχι ποιος ξέρει, σε μια πράγματι επικίνδυνη και ζοφερή εποχή;
Τελικά η παρέα δεν χρειάστηκε να ΄΄γνωριστεί΄΄ με τους στρατονόμους. Η υπόθεση…έφυγε μυστηριωδώς από τον τακτικό ανακριτή που την είχε αναλάβει και περιήλθε στην αρμοδιότητα της 87^ης Στρατιωτικής Διοίκησης, που μάλλον ήταν πολύ απασχολημένη γιατί ανάκριση… δεν έγινε ποτέ (τουλάχιστον ουδείς της παρέας κλήθηκε να καταθέσει).
Η χούντα όμως κατέρρευσε, η υπόθεση ανακινήθηκε και η δίκη τελικά έγινε τα χρόνια της μεταπολίτευσης, λίγους μήνες μόνο πριν τη μεγάλη δίκη των πρωταιτίων της επταετίας!
Ο κ Δ. Συρρής και οι άλλοι της παρέας κατέβηκαν από τη Θεσσαλονίκη στον Κορυδαλλό για να καταθέσουν…
Οι Ανδρουτσόπουλος και Παπαδόπουλος καταδικάσθηκαν τελικά ΚΑΙ για την πράξη της λαθροθηρίας, επειδή το Σεπτέμβρη του 1971 σε ένα χωράφι του Κιλκίς είχαν την ατυχία να συναντηθούν με μια παρέα κυνηγών που είχαν βγει… ΄΄δια κυνήγιον τρυγώνων και ορτύγων΄΄.
Ούτε και η δικονομική τυπικότητα με την οποία συντάχθηκε η μηνυτήρια αναφορά του τότε προέδρου της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας, δεν έκρυβε το θυμό των πέντε κυνηγών για τις πράξεις… των διαπρεπών λαθροθήρων.
Δήλωση και σχόλιο του Πρόεδρου της Κ.Σ.Ε Ν. Παπαδόδημα
Αυτό που εκπλήσσει, αυτό που είναι άξιο θαυμασμού, είναι το θάρρος των πέντε κυνηγών να υπερασπιστούν τις αρχές τους έναντι μιας ελίτ που τότε ήταν παντοδύναμη, έχοντας όλα τα μέσα στη διάθεσή της για να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη.
Όσοι κυνηγάνε όμως, είναι εύκολο να καταλάβουν και το θυμό και την αντίδραση των πέντε…Στη συλλογική κουλτούρα και στους κώδικες αξίας των κυνηγών, η λαθροθηρία είναι - και ήταν ανέκαθεν – ένα ΄΄έγκλημα΄΄!
Σε δύσκολες στιγμές και σε ένα σκοτεινό, καταπιεστικό πολιτικό περιβάλλον, οι πέντε συνάδελφοι εξέφρασαν με τη στάση τους αυτό που πάντα πίστευαν οι κυνηγοί και οι οργανώσεις τους: ότι δηλαδή η λαθροθηρία είναι μια ύβρης εις βάρος της φύσης, και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται από όλους όσους μέσα από το κυνήγι, υπερασπίζονται τη βιωματική τους σχέση με τη φύση…
Αυτή η συλλογική στάση, αυτή η συλλογική ΄΄αρχή΄΄ των κυνηγετικών οργανώσεων, είναι που γέννησε και το μοναδικό θεσμό που σήμερα αντι-μάχεται τη λαθροθηρία στη χώρα μας.
Η Θηροφυλακή των κυνηγετικών οργανώσεων που ιδρύθηκε και λειτουργεί σήμερα αποκλειστικά με πόρους των κυνηγών, αναπληρώνει ένα κενό και μια ανάγκη που δεν καλύπτεται από την Πολιτεία.
Και αυτό γίνεται με την ίδια επιμονή, το ίδιο αταλάντευτα και το ίδιο θάρρος που έδειξαν σε εκείνο το χωράφι του 1971 οι κυνηγοί της Θεσσαλονίκης.
Ας μην ξεχνάει κανείς ότι τα τελευταία 3 χρόνια, δυο από αυτούς τους θηροφύλακες των κυνηγετικών οργανώσεων – κυνηγοί και οι ίδιοι – έχασαν τη ζωή τους στη μάχη κατά της λαθροθηρίας.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Δημήτρης ΣΤΡΙΛΑΚΟΣ

ΠΗΓΗ: diananews.gr