Το νομοσχέδιο που θα αλλάξει το καθεστώς της κατοχής κυνηγετικών και σκοπευτικών όπλων έχει ήδη κατατεθεί για διαβούλευση από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, μόνο που εκτός από... τον «οπλοφοβικό» χαρακτήρα του ζητάει και το... αδύνατο!
Κάθε όπλο -λέει το νομοσχέδιο- θα φέρει αριθμό και σήμανση με τέτοιον τρόπο και σε τέτοιο σημείο που θα καθιστά το όπλο ανενεργό αν γίνει απόπειρα αφαίρεσης της σήμανσης. Αυτό είναι τεχνικά αδύνατο! Δεν υπάρχει τεχνικό μέσο που θα καθιστά ένα όπλο αδρανές αν του αφαιρέσεις τον αύξοντα αριθμό και λοιπές σφραγίδες.
Ιδού το επίμαχο απόσπασμα του νομοσχεδίου: «Η σήμανση αυτή πρέπει να εμφανίζεται σε ουσιώδες τμήμα του πυροβόλου όπλου, ώστε η καταστροφή της να καθιστά το όπλο άχρηστο».
Η παρανόηση είναι εκπληκτική. Η ΕΕ αναφέρει ότι η καταστροφή του «καίριου σημείου» (και όχι της σήμανσης) καθιστά το όπλο ανενεργό! Καλά δεν υπάρχει σε αυτήν τη χώρα με τα τόσα φροντιστήρια ξένων γλωσσών ΕΝΑ άτομο που να ξέρει στοιχειώδη αγγλικά στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ώστε να διαβάσει και να μεταφέρει σωστά την Κοινοτική Οδηγία;
Επιπλέον, σε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης, όταν εισρέουν στη χώρα φτηνά όπλα κυνηγίου και σκοποβολής, αναμέναμε μια διευκόλυνση της εγχώριας παραγωγής ή τουλάχιστον της μερικής συναρμολόγησης. Αντίθετα, όμως, η επιμονή στην άδεια από τουλάχιστον τέσσερα υπουργεία (Δημοσίας Τάξεως, Βιομηχανίας, Περιβάλλοντος, Εθνικής Αμυνας) για τη δημιουργία μιας μονάδας συναρμολόγησης, εκμηδενίζει την όποια σκέψη για μια τέτοια ΕΛΛΗΝΙΚΗ επιχείρηση.
Η αιτιολόγηση για τον νέο νόμο επικαλείται το πρωτόκολλο του ΟΗΕ για τον περιορισμό της παράνομης εμπορίας πυροβόλων όπλων και την Οδηγία της ΕΕ. Ομως, ενώ τα δύο αυτά ζητούν περιορισμό της παράνομης εμπορίας ΠΥΡΟΒΟΛΩΝ όπλων, το νομοσχέδιο, σε μια διεθνή πρωτοτυπία, επιβάλλει περιορισμούς ακόμα και στα ΑΕΡΟΒΟΛΑ όπλα.
Τα όπλα κρότου έχουν και αυτά την τιμητική τους, με δρακόντειους περιορισμούς και γραφειοκρατικές διαδικασίες, ακόμα και... για τους εφέτες αγώνων, που πρέπει πλέον να βγάζουν ειδική... άδεια για να τα κατέχουν. Ανάλογη άδεια πρέπέι να έχουν και οι εκπαιδευτές ή κυναγωγοί κυνηγετικών σκύλων.
Επίσης από το πρωτόκολλο του ΟΗΕ εξαιρούνται τα παλιά όπλα κατασκευασμένα πριν από το 1899 και σύγχρονα αντίτυπά τους, ενώ στο νομοσχέδιο δεν γίνεται ανάλογη μνεία. Προφανώς σε εμάς περνάνε μόνο οι περιορισμοί και καμία διευκόλυνση για τους συλλέκτες.
Οι περιορισμοί του νομοσχεδίου βαδίζουν στα γνωστά ελληνικά πρότυπα της σταδιακής δυσχέρανσης και της διογκούμενης γραφειοκρατίας, που δεν συμβαδίζει με την πρακτική άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τρανό παράδειγμα οι διόπτρες. Είναι νόμιμες σε όλες τις χώρες της ΕΕ και αλλού. Η Ελλάδα επιμένει να τις δαιμονοποιεί, λες και η διόπτρα διά μαγείας αυξάνει την επικινδυνότητα του όπλου στο οποίο θα βιδωθεί.
Η αλήθεια είναι ότι η διόπτρα δεν διευκολύνει τη σκόπευση. Αυτό που κάνει η διόπτρα είναι ότι καθιστά την αναγνώριση του στόχου ευκολότερη και έτσι αποφεύγονται ατυχήματα του στυλ «τον πήρα για γουρούνι και έριξα». Η Ελβετία επιβάλλει τη χρήση διόπτρας στο τριχωτό θήραμα, ενώ η Βρετανία τη συνιστά με έμφαση στο κυνήγι τριχωτού (βλέπε προτροπή της Επιτροπής Διαχείρισης Ελαφοειδών), η Ελλάδα όμως την... απαγορεύει και τη διώκει!
Και βέβαια η μοναδική ελληνική τακτική της έκδοσης άδειας κατοχής για κάθε όπλο ξεχωριστά, αντί για μια άδεια ανά κάτοχο στην οποία καταγράφονται όλα τα όπλα του συνεχίζει ακάθεκτη. Οπως ακάθεκτη συνεχίζει η έκδοση αδειών αγοράς, κατοχής και πώλησης όταν όλοι οι πολιτικοί καυτηριάζουν την γραφειοκρατία και την πολυπλοκότητα της διοίκησης. Ισως τελικά να χρειαζόμαστε και εμείς ένα σύστημα «One Stop Shop και Fast Track» που θα απλοποιεί τη ζωή μας.
Αυτό που λείπει από το νομοσχέδιο, όπως και από τους παλαιότερους νόμους περί όπλων, είναι η διευθέτηση πρακτικών θεμάτων που προκύπτουν από το γενικότερο δίκαιο. Η ιδιοκτησία, κατοχή, κληρονόμηση, είναι αρχές δικαίου που αγγίζουν την κατοχή όπλων με τρόπους που δεν προβλέπει το νομοσχέδιο. Πώς για παράδειγμα διαχειρίζεται το θέμα κληρονομιάς όπλων; Τι γίνεται αν ο κληρονόμος δεν είναι ικανό άτομο ή ενήλικας, και μπορεί μεν να αποδεχτεί την ιδιοκτησία, αλλά όχι την κατοχή των όπλων του κληροδότη;
Επίσης «βουβό» είναι το νομοσχέδιο στο θέμα ασφάλειας του καταναλωτή από επικίνδυνα όπλα και πυρομαχικά. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για όπλα που καθίστανται επικίνδυνα και μη επισκευάσιμα ύστερα από ατύχημα, ενώ βέβαια δεν γίνεται καμία αναφορά σε επικίνδυνες επεμβάσεις επισκευής όπως είναι η χρήση κόλλησης στα κλειδιά κ.λπ. Πουθενά δεν αναφέρεται η περίπτωση ενός πρωτοκόλλου καταστροφής άχρηστων όπλων και απαλλαγής του κατόχου τους. Μπορεί μεν ο ΟΗΕ να επιβάλλει δεκαετή τήρηση βιβλίων καταγραφής όπλων (που εμείς κάναμε εικοσαετή), αλλά όταν παλιώσει ένα όπλο και είναι πια άχρηστο, τι γίνεται;
Στη νομική σχολή είχαμε έναν καθηγητή, τον κύριο Φίλιπς, ειδικό στο εταιρικό δίκαιο. Αυτός λοιπόν έλεγε «οι καλοί νόμοι είναι οι απλοί νόμοι». Οσο πιο πολύ διαβάζω τους δικούς μας νόμους περί όπλων, τόσο πιο πολύ τον θυμάμαι.
Νικήτας Κυπρίδημος
ΠΗΓΗ: www.diananews.gr
1 σχόλιο:
Καλοί νόμοι είναι οι απλοί νόμοι.-
Δημοσίευση σχολίου