Διευκρινήσεις του Φ. Περγαντή για την ανακοίνωση του Κυνηγετικού Συλλόγου Άρτας

Αυτές οι αγριόπαπιες, περί τις 4000 άτομα (3.500 Κιρκίρια, τις 250 Χουλιαρόπαπιες και τις 150 πρασινοκέφαλες), βόσκουν κάθε χειμώνα έξω από το σπίτι μου στο Αιτωλικό. Άρχισαν να συγκεντρώνονται από το 2005 που κατοίκησα εκεί και μετά από ένα διαρκή (μέχρι σήμερα) αγώνα δίωξης των λαθροθηρών σε συνεργασία με τον Κυνηγετικό Σύλλογο Μεσολογγίου. Πρίν, δεν ξεπερνούσαν τα 10-20 άτομα γιατί κυνηγιούνταν παράνομα. Έχουν γίνει αρκετές διώξεις επίδοξων λαθροθηρών αλλά και δύο συλλήψεις που ήταν όμως αρκετές για να αποθαρρύνουν τους υπόλοιπους. Έτσι, υπάρχει και μία μεριά σ’ αυτή τη σημαντική υγροτοπική περιοχή όπου βρίσκουν πραγματικό καταφύγιο αυτοί οι πληθυσμοί, οι οποίοι τις πρώτες βραδυνές ώρες διασπείρονται στην ευρύτερη περιοχή για διατροφή και επιστρέφουν τις πρώτες πρωϊνές. Ο τρόπος φύλαξης είναι εύκολος αλλά απαιτεί κάποιο χρόνο κυρίως παρακολούθησης του χώρου (μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα). Τον τρόπο σύλληψης των λαθροθηρών επιτρέψτε μου να τον τηρήσω εμπιστευτικό. Έχουμε λοιπόν ένα έμπρακτο «μοντέλο» διαχείρισης θηρεύσιμων ειδών σε μία προστατευόμενη περιοχή που επιτρέπει λελογισμένη κάρπωση (στην πλησιέστερη ζώνη που επιτρέπεται το κυνήγι) χωρίς να επηρεάζεται αρνητικά το stock.

Ο κ. Φώτης Περγαντής, Βιολόγος, Οικολόγος M.Sc. στη διαχείριση της Φύσης, με αφορμή το πρόσφατο Δελτίο Τύπου του Κυνηγετικού Συλλόγου Άρτας στο οποίο αφενός καταγγέλλεται «…δόλια επίρριψη ευθυνών στους κυνηγούς για οτιδήποτε άσχημο συμβαίνει στην περιοχή του Αμβρακικού…» (άρα και για το περιστατικό βανδαλισμού της αποικίας των αργυροπελεκάνων) και επειδή στο δελτίο –όπως αναφέρει- «αυτό γίνεται αναφορά στο όνομά μου και στη μελέτη Διαχείρισης της Θήρας που εκπόνησα το 2008», με επιστολή του σημειώνει πως «θα ήθελα να διευκρινίσω και να τοποθετηθώ στα εξής:
1. Στη μελέτη μου, τονίζεται και διευκρινίζεται σαφώς ότι προϋπόθεση για να επιτραπεί το κυνήγι στις ζώνες που υποδεικνύονται μέσα στην προστατευόμενη περιοχή είναι ο αποτελεσματικός έλεγχος της λαθροθήρας.
Τούτο διότι το νόμιμο κυνήγι δεν θα ξεπερνάει την αναπαραγωγικότητα των θηρεύσιμων πληθυσμών που διαχειμάζουν (κάρπωση το πολύ 3-4 χιλιάδες υδρόβια) ενώ η λαθροθήρα εξαντλεί και τον αναπαραγόμενο πληθυσμό (κάρπωση πάνω από 10-15 χιλιάδες υδρόβια στα οποία περιλαμβάνονται και αρκετές δεκάδες Βαλτόπαπιες και άλλα προστατευόμενα είδη). Θα πρέπει λοιπόν πρώτα να αποδειχθεί στην πράξη ότι η ομοσπονδία μπορεί να επιτύχει αποτελεσματική πάταξη της λαθροθήρας και κατόπιν να επιτραπεί το κυνήγι.
Νομίζω ότι δεν πείθει καθόλου το «επιχείρημα» ότι και μόνο με το να επιτραπεί το κυνήγι θα αποτραπεί η λαθροθήρα.
2. Ο τρόπος που έθεσε στο δελτίο τύπου του ο Κυνηγετικός Σύλλογος αυτό το θέμα, δηλαδή το ότι «…ως μόνη δοκιμασμένη συνταγή επιτυχίας είναι η ενεργός συμμετοχή της στη διαχείριση και δη στη θηροφύλαξη της περιοχής και ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να επιτραπεί η άσκηση της θήρας…» είναι τουλάχιστον ατυχής και τούτο διότι :
-Καταρχήν ήδη και ουσιαστικά όντως μετέχει στη θηροφύλαξη αλλά δεν φέρνει αποτέλεσμα (βλέπε παρακάτω στο 3).
-Ο παραπάνω τρόπος έκφρασης, όσο και να θέλει κανείς να τον δει καλόπιστα, είναι σαφώς εκβιαστικός.
- Προκύπτουν τα εύλογα ερωτήματα: Αν επιτραπεί το κυνήγι οι θηροφύλακες του Κ. Συλλόγου θα έχουν περισσότερη ευθύνη να ελέγξουν την λαθροθήρα από ότι έχουν τώρα που δεν επιτρέπεται;
Γιατί τώρα δεν είναι αποτελεσματικοί και για ποιο λόγο θα είναι πιο αποτελεσματικοί τότε; Τώρα, μάλιστα, είναι πιο εύκολο να πρωτοεντοπιστεί ένας λαθροθήρας και μόνο από τον ήχο των πυροβολισμών.
- Πως ακριβώς θα γίνουν πιο αποτελεσματικοί οι λίγοι θηροφύλακες της περιοχής αν επιτραπεί το κυνήγι, τη στιγμή που η τετραπλάσια  δύναμη που συγκεντρώθηκε πρόσφατα στην περιοχή από την κυνηγετική Συνομοσπονδία δεν κατάφερε να συλλάβει ούτε έναν λαθροθήρα;
3. Όσο για την πρόθεση της ομοσπονδίας για συνδιαχείριση του Αμβρακικού μέσω της συμμετοχής της στον έλεγχο της λαθροθήρας προφανώς και έχει ήδη γίνει αποδεκτή μέσω των επίσημων διαδικασιών (συζητήσεις με την παρουσία τους στο διοικητικό συμβούλιο του Φορέα Διαχείρισης, Ημερίδα κλπ.) που έχουν προηγηθεί πρόσφατα και θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο να συμμετάσχει και σε άλλα θέματα διαχείρισης της άγριας ζωής ως εταίρος μέσα από τεκμηριωμένες προτάσεις μελετών, δράσεων και έργων που μπορούν να ενταχθούν από τον Φορέα Διαχείρισης σε σχετικά χρηματοδοτικά προγράμματα. Επομένως, προς τι η εμφαινόμενη «αμυντική» στάση του Συλλόγου;
Για να μην μακρηγορήσω άλλο και με πρόθεση να βοηθήσω στην αξιοποίηση της όποιας θετικής «δύναμης» υπάρχει υπέρ της προστασίας της (ακόμη) μοναδικής περιοχής του Αμβρακικού, θα ήθελα να επισημάνω, συστήσω και δηλώσω τόσο προς τον Κ. Σύλλογο Άρτας όσο και προς εκείνον της Πρέβεζας αλλά και προς την Κυνηγετική Ομοσπονδία Ηπείρου τα εξής:
-Όντως και εγώ πιστεύω ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η δύναμη των θηροφυλάκων σας είναι η κύρια δύναμη που θα μπορούσε να συμβάλλει στην πάταξη της λαθροθήρας αλλά και σε άλλες ζωτικές δράσεις), όμως για να μπορέσει να το πετύχει θα πρέπει να αναζητήσει διαφορετική στρατηγική εντοπισμού και τρόπου «μπλοκαρίσματος» των λαθροθηρών. Επ’ αυτού διατίθεμαι να συνδράμω αποτελεσματικά και ως απόδειξη επικαλούμαι την αποτελεσματική φύλαξη σημαντικής περιοχής γύρω από το Αιτωλικό με μόνη τη συνδρομή ενός θηροφύλακα της Δ’ ΚΟΣΕ και του Προέδρου του κυνηγετικού συλλόγου Μεσολογγίου (βλέπε φωτογραφία - επόμενη σελίδα).
-Δεν χρειάζεται η Ομοσπονδία σας να «αμύνεται επιθετικά» προς τρίτους για να πείσει ότι δεν ευθύνονται κυνηγοί (εννοείται που τηρούν τους νόμους) για τα τραγικά περιστατικά του Αμβρακικού ή άλλων περιοχών (π.χ. το πρόσφατο του Πόρτο Λαγος). Οι τοπικές κοινωνίες γνωρίζουν πολύ καλά ότι γι’ αυτά ευθύνονται κάποιοι βαθειά «ακοινώνητοι και αμετανόητοι τύποι» που καμία σχέση δεν έχουν με τους νομιμόφρονες κυνηγούς.
-Εάν εσείς γίνετε αποτελεσματικότεροι στις υποχρεώσεις σας (πρώτα από όλα απέναντι στα μέλη σας – κυνηγούς που σας χρηματοδοτούν επαρκέστατα), αυτό και μόνο θα είναι η καλύτερη πειθώ προς πάσα κατεύθυνση τόσο ως προς τις προθέσεις σας για την προστασία του οικοσυστήματος της περιοχής όσο και ως προς τις δυνατότητές σας να συνδράμετε με διάφορους τρόπους στην ορθολογική και ευεργετική διαχείρισή του.

Μετά τιμής

Φώτης Περγαντής

(Βιολόγος, Οικολόγος M.Sc. στη διαχείριση άγριας ζωής)

ΠΗΓΗ: ΗΧΩ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ