Η άνιση ανάπτυξη της αλεπούς εις βάρος άλλων ειδών που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν τον «ανταγωνισμό» μαζί της έχει καταγραφεί σε μια πλειάδα περιπτώσεων, ενώ συχνά θύματα του υπερπληθυσμού και της «αρπακτικότητάς» της είναι σπάνια και προστατευόμενα είδη.
Στην Ελλάδα, η επίσημη Πολιτεία αντιμετωπίζει το θέμα «αλεπού» ως ένα «ταμπού» που δεν αγγίζει κανείς, οχυρωμένη πίσω από την απαγόρευση της χρήσης δολωμάτων με δηλητήριο που επιβλήθηκε το 1992 ύστερα από την κοινοτική Οδηγία 92/43.
Στις χώρες μέλη της Ε.Ε. όντως απαγορεύεται η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων, όχι όμως για να προστατευθεί η αλεπού, αλλά για να αποφεύγονται θανατώσεις άλλων ειδών από μια μέθοδο που δεν θεωρείται ως «επιλεκτική».
Σε όλες όμως τις χώρες της Ευρώπης έχουν σχεδιαστεί, αναπτυχθεί και εφαρμοστεί μια σειρά τεχνικών που αποσκοπούν στον αποτελεσματικό «έλεγχο» του πληθυσμού της, έστω και χωρίς δολώματα...
Στη Βρετανία ο πληθυσμός της «ρυθμίζεται» με ομαδικά... νυχτερινά κυνήγια με τη βοήθεια ισχυρών προβολέων και τη χρήση ραβδωτών όπλων που φέρουν διόπτρα.
Η ίδια η Οδηγία 92/43 της Ε.Ε. επιτρέπει ειδικά για την αλεπού τη χρήση παγίδων ποδιού (legsnare) και λαιμού (stoppednecksnare), καθώς και παγίδες – κλουβιά.
Θηλιές και παγίδες τοποθετούνται σε περάσματα ή μέρη που επισκέπτεται η αλεπού, ενώ για την προσέλκυσή της χρησιμοποιούνται κρέας από αιγοπρόβατα ή κοτόπουλα, θηράματα, κόπρανα και ούρα αλεπούς ή ειδικές συνθετικές ουσίες.
Την ίδια πάντως στιγμή, στον υπόλοιπο κόσμο πλην Ευρώπης, η χρήση δηλητηρίων για τη μείωση του πληθυσμού της αλεπούς... κερδίζει έδαφος, καθώς κρίθηκε από τους ειδικούς ως ο αποτελεσματικότερος τρόπος.
Στην Αυστραλία βρέθηκε ότι ή χρήση δολωμάτων με φθοριούχο νάτριο μείωσε τον πληθυσμό της από 69% έως 95%, ενώ στην Αμερική χρησιμοποιούνται κατά συρροή δηλητήρια και δόκανα!
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα οι τεχνικές των δολωμάτων... εκσυγχρονίστηκαν, με την επιλογή τοξικών ουσιών που δεν παραμένουν στο περιβάλλον, όπως το σκεύασμα 1080, η παρα-αμινοπροπιοφαινόνη και το υδροκυάνιο!
Μια ολόκληρη τεχνική έχει αναπτυχθεί από τα δασαρχεία και τις δημόσιες αρχές, ώστε η θανατηφόρα δόση να είναι ανάλογη του βάρους της αλεπούς, οπότε να μειώνονται οι πιθανότητες επιπτώσεων σε είδη όπως ο λύκος, η αρκούδα και τα τσοπανόσκυλα, που έχουν πολλαπλάσιο βάρος από αυτό της αλεπούς.
Πιο πρόσφατη εξέλιξη σε αυτές τις χώρες είναι η τοποθέτηση μιας συσκευής (Μ-44) που εκβάλλει δηλητήριο εντός του στόματος του ζώου, από συγκεκριμένη θέση και μόνο όταν αυτό δαγκώσει.
Τοποθετείται σε ύψος που να μην μπορούν να το φτάσουν μικρότερα ζώα και φέρει δόλωμα στο οποίο ανταποκρίνεται η αλεπού...
ΠΗΓΗ: diananews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου