Είμαι 71 ετών, συνταξιούχος του Δημοσίου και μέχρι προχθές δεν ήξερα τι πάει να πει εισαγγελέας και δικαστήριο. Ξαφνικά, βρέθηκα κατηγορούμενος επειδή εκπαίδευα τον κυνηγετικό μου σκύλο, στον κήπο του σπιτιού μου! Βίωσα λοιπόν αυτή την απίστευτη εμπειρία της συλλήψεώς μου, της μεταγωγής στη Γ.Α.Δ.Α. για φωτογραφίες και αποτυπώματα και της κράτησης στο κρατητήριο του αστυνομικού τμήματος Α. Γλυφάδας. Ολα αυτά διότι κατά την εκπαίδευση του σκύλου, πυροβόλησα μ’ ένα καψουλομπίστολο και κάποια φοβική κατήγγειλε το γεγονός στην Αστυνομία. Αστεία πράγματα, για τα οποία το Αυτόφωρο δικαστήριο με αθώωσε.
Σε μια χωλαίνουσα Δημοκρατία όπου ο πολίτης απάγεται και προσάγεται στους εισαγγελείς και τα δικαστήρια για ψύλλου πήδημα, αν μη τι άλλο θα έπρεπε να υπάρχει η κατάλληλη υποδομή και οι στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες για την κράτησή του. Αλίμονο όμως, τίποτε από αυτά δεν υπήρχε. Τριάντα αλλοδαποί μετανάστες ήταν μοιρασμένοι και κλεισμένοι σε έξι κελιά όπου άνοιγαν μόνο τρεις φορές το εικοσιτετράωρο. Φαντάζεστε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που πάσχει από συχνοουρία; Θα πρέπει να φορά pampers ή να ουρεί οπουδήποτε! Τρεις φορές την ημέρα λοιπόν, ο περίπατος επιτρεπόταν, όχι σε προαύλιο χώρο με λίγο καθαρό αέρα, αλλά σε ένα στενό διάδρομο 20 περίπου μέτρων.
Οι κρατούμενοι με πλησίασαν φιλικότατα και με εμπιστοσύνη ο καθένας μου εξιστόρησε τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες που υφίσταται περιμένοντας? τα χαρτιά, τρεις εξ αυτών, με γυναίκα και παιδί, 90 ημέρες, άλλος 50 και άλλος 20 μέρες, χωρίς να έχει διαπράξει κάποια αξιόποινη πράξη. Δεν είμαι σε θέση να εξακριβώσω την αλήθεια των λεγομένων, αλλά αυτό που είδα ήταν ότι οι συνθήκες κράτησης ήταν σαφώς ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ. Δεν επιχειρώ σε καμία περίπτωση να στείλω κι εγώ άλλο ένα από εκείνα τα στείρα μηνύματα, καθ’ όσον ανήκω σ’ αυτούς που θέλουν η Ελλάδα να κατοικείται από Ελληνες. Οσον αφορά τους μετανάστες, πιστεύω ότι θα έκαναν καλύτερα να παραμείνουν στις πατρίδες τους και ν’ αγωνιστούν από εκεί για τα δικαιώματά τους, όπως έχουν αγωνιστεί και εξακολουθούν να αγωνίζονται οι Ελληνες. Απαξ όμως και εμείς οι ίδιοι τους επιτρέψαμε την είσοδο στη χώρα μας, στο όνομα του πολιτισμού που κουβαλάμε στους ώμους μας, οφείλουμε να φερόμαστε ανάλογα σε φτωχούς ανθρώπους που η μοίρα τους έφερε μετανάστες σε ξένη χώρα.
Σχετικά με τη συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων εκεί στο τμήμα της Α. Γλυφάδας, ξεχώρισα δύο αστυνομικούς που προφανώς θεωρούσαν καθήκον την επίδειξη σκληρότητας και απανθρωπιάς, ντροπιάζοντας έτσι όλη την Ελλάδα και τους Ελληνες. Επειδή όμως μου αρέσει να λέω τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, οφείλω να ομολογήσω ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ευγενείς, έδειχναν κατανόηση και βοηθούσαν κατά το δυνατό τους κρατουμένους. Λυπάμαι ειλικρινά που η Πολιτεία έχει αναθέσει στα καλά αυτά παιδιά τόσο ψυχοφθόρα καθήκοντα. Να μεταφέρουν σιδηροδέσμιους ανθρώπους ή να αναγκάζονται να τους απαγορεύουν ακόμα και την ούρηση. Αναρωτιέμαι, είναι ανάγκη η Πολιτεία να διαμορφώνει έτσι τους ανθρώπους; Είναι απαραίτητο να διαβιούν άνθρωποι επί μακρόν κάτω από τόσο άθλιες συνθήκες; Εάν ναι, τότε εκεί που δαπανώνται τόσο υπέρογκα ποσά για το ποδόσφαιρο, που υπό τις παρούσες συνθήκες μόνο χουλιγκανισμό προάγει, γιατί να μη διατίθενται για την ίδρυση κατάλληλων καταστημάτων για τη διαβίωση των κρατουμένων με ανθρώπινες συνθήκες; Αν και πιστεύω ότι θα ήταν προτιμότερο αντί δεσμωτηρίων, να κτίζονται σχολεία επανδρωμένα με κατάλληλους παιδαγωγούς.
Κύριε Διευθυντά, σας κατέγραψα τις εμπειρίες και εξέφρασα την ταπεινή μου γνώμη με την ελπίδα ότι όλοι μπορούμε να βάλουμε ένα λιθαράκι για έναν καλύτερο κόσμο. Και γιατί όχι; Και για την Ελλάδα διάβολε!!!
Μετά τιμής,
Νικολαράκος Χρήστος, Βάρη Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου